روابط عمومی

روابط عمومی

روابط عمومی مجموعه اقدامات و کوششهای حسابگرانه ای است که مدیریت ارتباط میان یک سازمان و همگان هایی را انجام می دهد که به نحوی به آن مربوطند. روابط عمومی کار روبه رو شدن یک سازمان یا موسسه را بامخاطبانش از طریق پرداختن به موضوعات و مطالب و اخباری انجام می دهد که به منافع مشترکشان مربوط است و به تأیید شخص ثالثی رسیده، است و عموماً به صورت مستقیم کارسازی نمی شود. فعالیتهای عمومی شامل سخنرانی در یک کنفرانس، کار با رسانه ها، ارتباطات بحران، اشتغال به اموراجتماعی از طریق رسانه ها وارتباط باکارکنان در زمره وظایف این حرفه است. این فعالیتها چندان ملموس نیستند و این امر، آنها را از تبلیغات جدا می کند. روابط عمومی می تواند برای ساختن روابط مفاهمه آمیز باکارکنان، مشتریان، سرمایه گذاران، رأی دهندگان و عموم مردم به کاررود. تقریباً هرسازمانی که با افکارعمومی سروکاردارد و نیازمند تصویر روشنی از خود نزدآن است، گونه ای از روابط عمومی را به خدمت می گیرد. تعدادی از رشته های مرتبط تحت نام ارتباطات شرکتی نظیر روابط رسانه های، روابط سرمایه گذاری، ارتباطات داخلی و روابط کار وجود دارند که به فعالیتهای روابط عمومی ربط دارند. حرفه ای های روابط عمومی عموماً توجه خودرا به ساختن مناسباتشان با همگان هایی معطوف می کنند که به همسازی با آنها بینجامد. حرفه ای های روابط عمومی باید بدانند که چطور به شکلی شفاف بنویسند، صحبت کنند و با تجزیه و تحلیل امورمبتلابه سازمان و موسسه متبوعه به رفع و رجوع مسائل مبادرت ورزند. این مهارتها به شدت موردنیازند زیرا در رشته روابط عمومی ارتباط پیوسته ای میان حرفه ای ها و همگان هایی وجود دارد که در تعیین سمت و سوی سیاستهای همگانی ایفا می کنند. حرفه ای های روابط عمومی همچنین باید به اندیشه ورزی انتقادی بپردازند تا بتوانند به واسطه این مهارت به حل مشکلات احتمالی مشتریان و موکلان خود اقدام کنند. روابط عمومی دارای چندین قلمرو کاری مشخص است و از همه مقبولتر روابط عمومی مالی، روابط عمومی فرآورده و روابط عمومی بحران است:

 روابط عمومی مالی عمدتاً اطلاعات گزارشگران تجاری را فراهم می کند.

 روابط عمومی فرآورده برای یک فرآورده ویژه یا خدمات (به جای استفاده از آگهی بازرگانی) شهرت به دست می آورد.

 روابط عمومی بحران به اتهام های ناروا واطلاعات نادرست پاسخ می دهد

تفاوتهای روابط عمومی و تبلیغات

یکی از بزرگترین تفاوتهای روابط عمومی و تبلیغات در برنامه ریزی است به طوری که روابط عمومی برای بلند مدت برنامه ریزی می‌کند اما تبلیغات در کوتاه ترین زمان ممکن به‌دنبال نتیجه است و البته این ریسک کار را بالا می‌برد. روابط عمومی با صبر وحوصله و اختصاص زمان به مشتری برای فکر کردن و نیز همین زمان برای شرکت در جهت جلب رضایت هرچه بیشتر مشتری و ارائه خدمات بهتر سعی در دائمی کردن مشتریان و مخاطبان شرکت دارد.

ارئه چهره واقعی و شفاف شرکت به مشتریان ، از وظایف مهم روابط عمومی است و اگر این درک بوجود آید که مشتریان صاحبان اصلی شرکت هستند و بدون وجود آنها شرکت وسود دهی معنی نخواهد داشت در می یابیم که باید به روابط عمومی حرفه‌ای به دیده یک عنصر و یک لازمه در هر سازمانی نگریسته شود.

مدیران عامل و مدیران رده‌های بالا زمان کافی برای رسیدگی به سیل اطلاعاتی که هر روزه به سازمان ها سرازیر می‌شوند، ندارند والبته تمام این اطلاعات نیز به کار آنها نمی‌آید در این زمینه دسته بندی این اطلاعات ، به روز آوری آنها و شناخت ارتباط آنها با سمت های متفاوت مدیران نه تنها به صرفه جویی در زمان آنها کمک فراوانی می‌کند بلکه باعث جلوگیری از پراکندگی و سردر گمی واحد های مختلف سازمان می‌شود. این کاتالیزور تصمیم گیری در سازمان تا حد زیادی به مشتریان نیز کمک می‌کند. و آنها هم می‌دانند برای مطالبات خود به کجا مراجعه نمایند.

امروزه مشتری مداری نه به عنوان یک شعار که به عنوان یک رکن اصلی در سود آوری و بقای سازمان ها وشرکت ها به موضوعی حیاتی تبدیل شده است و دیگر نمی‌توان با شعار دادن بدون عمل گفت که سازمانی به این امر پرداخته است یا سازمان این ادعا را داشته باشد در حالیکه در عمل مشتریان رضایتی از سازمان ندارند.

بازگو کردن واقعیت های سازمان ها برای مشتریان و حد این شفاف سازی امری است که به عنوان یک دغدغه اصلی در روابط عمومی ها مطرح است چرا که آنجا که پای بازگو کردن اسرار سازمان در میان است میان حقوق مشتری و اسرار سازمان باید به بهترین نحو توازن برقرار کرد. و اینجاست که بازهم وظیفه‌ای حساس برای روابط عمومی مطرح می‌شود.

اما ساختن چهره‌ای مناسب از سازمان در میان مردم و مخاطبان اصلی سازمان یا شرکت و نیز مطرح کردن نام برند در بین این همه سازمان و شرکت که می‌توان گفت روزانه به تعداد آنها افزوده می‌شود، کاری است که تنها یک روابط عمومی حرفه‌ای و آگاه از عهده آن بر می‌آید.